Il compleanno de Josine II

Quercegrossa, 14-05-'14, 16.30 ore

Ciao, amicas, amicos e tutti seguirnoi..

En el ….-ste compleanno de Josine vertrokken we om 7.30 uur uit het hotel, Gabry in alle rust achter latend. Omdat we zo vroeg vertrokken, had ze gisteravond gevraagd al te betalen, blijkbaar een langslaapster dus.. even verder op bij een warme bakker ontbeten, dat bestond uit versgebakken croissantjes en een soort nonnenvot.. daarbij 2 heerlijke cappuccino's. Het was er een komen en gaan van mensen die allemaal 'op de vuist' zo'n broodje namen, een kop koffie erbij vroegen, met elkaar kwetterde of de krant even opensloeg en weer ging… een echt sociaal ontbijtje.. er werd veel gelachen.. 8.15 op de tandem, hoe Montespertoli te verlaten??? even gekeken en gevonden na weer een local aangesproken te hebben.. Montespertoli ligt boven op een bergkam en je hebt er vergezichten om van te watertanden, vol met druivenvelden, olijfbomen en wat opvallend is dat hier op ieder topje van zo'n heuvel een dorp ligt, sterker nog de enige weg die door dit gebied gaat en waarover wij dus fietsen gaat van dorp tot dorp… dus in een dorp…. berg af…. beneden ….. bergop en weer in volgend dorp… elders liggen de dorpen allemaal in het dal of op die plek waar 2 riviertjes bij elkaar komen.. hier dus opvallend op bijna iedere heuvel een gehuchtje soms rondom een kasteeltje en die weg gaat dus van top naar top.. HEEEEEEERLIJK, hard naar beneden en heel, heel, langzaam in zijn 1 naar boven. Soms heb je zo'n afdaling dat je de stijging alweer voor je ziet… en dan heeft Josine er niet zo'n bezwaar tegen om vol gas naar beneden te sjeezen om dat bergjeop soms net te halen en niet in de allerkleinste versnelling de laatste 100 m. te moeten zwoegen.. Aliano, Lucardo, Marcialla, Tavarnelle, daar wat problemen welke weg we moesten nemen, maar uiteindelijk had Rinus gelijk… niet Sienna volgen, maar eerst richting San Donato aanhouden… probleem dat dat niet op ieder ANWB bord staat aangegeven daarna Morroco en dan komt San Donato voorbij. De streek verandert in die zin dat je nu meer door bosachtig gebied rijdt, en aangezien er 3 flinke beklimmingen na Donato in de tappa van vandaag zaten was dat wel lekker, in de schaduw fietsten… Want het weer is weer ontzettend goed fietsweer… blauwe lucht, weinig/geen wind, alleen de zgnd. fietswind.. Tijdens de laatste klim voor Castellina in Chianti opeens dat inmiddels voor jullie ook bekende akelige metaalachtige knapje…. we fietsten over een gladde weg, geen gaten, bergop dus zo'n 6 km/uur, zwoegend.. en zelfs ik hoorde dat !! boven op de top gestopt en jawel hoor daar hing d'r weer eentje los.. die dus naar de Castellina in Chianti was… Castellina in Chianti was geen gehucht, een klein plaatsje. Op een rotonde zat een jonge wielrenner te rusten, die we dus vroegen of hij wist of er een fietsenwinkel in het dorp was, hij verwees ons naar Tourist Information… we dus daarheen en gevraagd aan 2 lieftallige gedienstige dames of een fietsenmaker ( un mecanico de bici) ons probleem, een 2-tal gebroken spaken, met mijn hulp kon repareren.. zij aan het bellen, bleek er wel een fietsenzaak in Castellina te zijn maar die verhuurde en verkocht alleen maar fietsen…. Wat te doen.. oplossing: met de bus naar Sienna, de fiets mee, geen probleem volgens de dames, die fiets zelfs al was het een tandem kon mee… op 12.00 vertrok er een aan de grote weg. Het was 11.00 uur dus tijd genoeg. Toen bedacht ik dat deze dames misschien ook wel bereid waren om het adres waar we 1 of 2 nachten wilden verblijven te bellen en te reserveren… no problema ook dat deden zij meteen. De agriturismo Casalgallo ligt in Quercegrossa, een km. of 6 vóór Sienna, aan de weg… daar was plek en wij reserveerden voor 2 nachten… Voor de nieuwe onder jullie: een agriturismo is een plek waar je bij een boer kunt overnachten, in Zwitserland heet dat "schlafen im Stroh" (zie eerder reportage in Zwitserland) en daarna misschien dan vandaag nog met de bus, mét ons achterwiel, naar Sienna, hem laten repareren, morgen een dagje onbepakt en ongezakt door Sienna fietsen en probleempje weer opgelost.. Wij op tijd, even voor 12.00 bij de bushalte en de fiets alvast ontpakt en ontzakt en om 12.06, precies op tijd was de bus er… Op de vraag of de fiets mee kon, sputterde die chauffeur even wat tegen had het alleen maar over grande, grande en nog eens grande… maakte zo'n zijklep open waar bij reisbussen de bagage in kan en daar schoven we dus alle koffers en de fiets makkelijk in, er lag geen andere bagage in en in de bus zaten nog 2 mensen.. Als kadootje voor Josine's verjaardag mocht zij voorin de bus zitten… Castellina-Sienna 18 km… in de bus… zie je mooiere vergezichten dan vanaf de fiets, je hoeft nergens op te letten, niet op gaten in de weg, niet op achteropkomende bussen, alleen maar naar buiten te kijken… omdat we voorin de bus zaten, zie je ook dat je als fietser op de weg voor die buschauffeur ook wel een probleem bent.. je moet afremmen tot snelheid pak hem beet zo'n 20 km om daarna snel diejen fietser voor de volgende bocht ingehaald te hebben… en we passeerden enkele fietsers die, dat kon je aan hun reactie zien, het ook niet fijn vonden gepasseerd te worden door een bus.. tijdens een beklimming passeerde we ook een ligfietser die daar al zwoegend, ook in zijn 1, de helling op ging.. Net voor Quercegrossa wees de chauffeur ons op de, inderdaad aan de weg gelegen, agriturismo Casalgallo en een paar 100 m. verder stopte hij en kon de flyer weer uit zijn hol gehaald worden.. daarna hem weer bepakt en bezakt op weg naar het HEINEKEN barretje dat Josine net gezien had, want die moest zonodig… We lopen daarheen en daar komt opeens die ligfiets om de bocht… en stopt, lachend, puffend, bezweet. Op mijn vraag "hallo, your from?" zei hij "England" en konden we dus onze conversatie in het Engels voortzetten. Hij was van plan om in dat barretje iets te eten en vroeg aan ons of wij daar ook zin in hadden.. lunchtijd, vlak bij de agriturismo en de tijd aan ons… Hij stapt dus ook van zijn ligfiets en draait om… meteen daarna komt er een motor om de bocht die de hem tegenmoet komende auto's aan de kant dirigeert… die Engelsman roept naar mij houd je camera vast daar komt een kudde ferrari's aan en zowaar daar komen 24 FERRARIS om de bocht, ik heb ze geloof ik allemaal gefotografeerd… Wat is dit nou..??? die Engelsman had die Ferrari's eerder in de ochtend al zien staan en met een van de begeleiders gesproken… blijkt het dus een Amerikaans gebeuren te zijn!! Je kunt als Amerikaan een reis boeken naar Toscane om daar in een Ferrari kudde rond te toeren, begeleid door motoren, niet te geloven maar waar ik heb ze zelf gezien.. Daarna dus aan een tafeltje bij die bar gaan zitten en ons aan elkaar voorgesteld.. ik dus ook mijn reis naar Napoli, reden, doel, sponsoring etc… hij vertelde ook zijn verhaal, Engelsman 54 jaar, sinds zijn 42-ste woonachtig in de buurt van Marseille.. was met werken gestopt omdat hij daar geen plezier meer in had… had toen ook een knipperlicht relatie met een vrouw en had op een fietstocht van Sevilla naar Santiago de Compostela op een bepaald moment zo'n gelukzalig gevoel gekregen toen hij ergens op een bepaald punt een schitterend uitzicht over het land had, dat hij dacht, dit gevoel moet ik handhaven, dit is lekker, alleen meegaan in de stroom van werken, produceren, verdienen, haasten en onthaasten… neen ik weet het zeker, ik stop ermee, ik ga alleen dit gevoel proberen te houden.. Had al zijn hebben en houden in Engeland achter gelaten (had er wel nog een huis dat hij nu verhuurde) en was naar zuid Frankrijk verhuisd, had daar in de buurt van Marseille een huis gekocht, dat wel aan renovatie toe was en had daar in de laatste 12 jaar dus aan gewerkt.. Het souterrain verbouwd en dat werd nu gebruikt als een soort B&B, 'Couch-Serving' zoals hij dat noemt, ook een site van… Air B&B was vlgs. hem de commerciele opvolger van Couch-Serving. Geluncht, Josine salade primavera, hij een spaghette én een salade en ikke een Pizza Diabolo… Tijdens die lunch dus gezellig gepraat met diejen Engelsman, bleek ook nog een zoon van 8 te hebben… van een vluchtige Franse relatie.. die zoon woonde bij zijn moeder die weer samenwoonde met iemand met 2 dochters, kortom een open gesprek… dus ik ook mijn/ons probleem op tafel gelegd… onze gebroken spaken… en je gelooft het of niet, hij begint me daar toch een verhaal op te hangen over fietskennis, noemt nog even een Goeroe op het gebied van fietsen Sheldon Brown, waarvan hij alle boeken uit z'n hoofd kent.. die had ook geschreven over tandems, en dat het probleem van die tandems de gebroken achterspaken waren… deze Engelsman… een lopende encyclopedie, m.i. een soort perfectionist die als hij ergens interesse voor heeft dan er ook alles van wil weten… Wij lopen dus naar onze flyer, hij kijkt en kijkt, roept dat verschillende spaken veel te los zitten en zegt dat hij hem wel wil repareren, hier en nu meteen……. wel heb je ooit etc.etc. op de vraag of hij dat serieus meende, werd hij bijna boos… Eerst dus de lunch afgemaakt… ik het achterwiel er 'vakkundig' weer uitgehaald, lucht eruit, band eraf, remschijf eraf, schakelmechanisme van die Rohoff naaf eraf… en het blote wiel met nog 30 spaken (2 gesneuvelde had ik al verwijderd) aan hem gegeven.. de samenwerking tussen hem en mij voortreffelijk, alle twee steeds zwartere handen en met het materiaal dat ik en hij bij zich hadden, konden we alles.. toen de 2 spaken weer op hun plek zaten, begon hij ze te spannen.. bespeelde als het ware een instrument (speelde als het ware harp) om te horen of 'the tension' in alle spaken gelijk was, dit duurde ongeveer een kwartier en als laatste even een halve slag extra, gevolgd door een kwart slag terug van alle spaken en nogmaals controle of ze ongeveer gelijk klonken en ons achterwiel had weer 32 spaken die allemaal ongeveer hetzelfde klonken… fietsen maker no. 6, die eigenlijk geen fietsenmaker was, had me weer iets erbij geleerd… de volgende keer doe ik het zelf… hoop natuurlijk dat dat niet nodig is.. Op de vraag of we hem iets verschuldigd waren, antwoordde hij "nothing, I'am doïng this for fun, that's my living… I'am glad to have met you, we have a lovely lunch together, we had a good conversation, about the purpose of your trip, I have to thank you!!" We dronken nog een cappuccino, namen afscheid, wisselden email adressen uit en ik kreeg toestemming om hem, in actie, op mijn blog te mogen zetten… daarna 100 m. verder op naar onze Casalgallo waar ik nu gedouched en wel dit verslag zit te schrijven onder het genot van een 'Casalgollo Toscana' een echte locale vino bianco, of om het op zijn Frans te zeggen 'mis en bouteille en Quercegrossa'
Plannen voor vanavond: een romantisch etentje in die locale bar hier waar het ook volgens onze gastvrouw van dit nederig onderkomen, dit is echt geen verbouwde varkensstal, heerlijk en goedkoop kunnen eten… Morgen op de fiets naar Sienna, onbepakt en ongezakt..
a piutarde!!