M'n eerste zelf gezette spaken, gegarandeerd voor?
Door: sjef
Blijf op de hoogte en volg sjef
17 Mei 2014 | Italië, Ronciglione
Ronciglione, 17-05-'14, 18.30 ore
Aangekomen op de plaats van bestemming!! maar hoe… uit Hotel Fabro el Focolare, om 8.00 uur vertrokken richting el centro di Fabro Scalo voor een bezoek een een warme bakker die hier ook koffie/thee/cappuccino's erbij verkoopt.. bij de eerste rotonde was er een open, wat open! hij is open van 6.00 uur 's morgens tot 21.00, alleen op zondag van 6 tot 12.30 en van 15.00 tot 21.00 en lopende band werk weer, de een na de ander loopt binnen, pakt zo'n broodje/croissantje puur of gevuld met jam, chocola, honing en pudding en daarnaast nog diverse snuisterijen… waaronder ook de nonnevot.. bestelt een koffie, praat wat met de mw. achter de toonbank of andere aanwezigen, bekijkt even de krant en betaalt en vertrekt weer.. echt een sociaal gebeuren hier… die warme bakker. Wij dus ook, broodje pikante, gevuld met salami en het broodje werd nog even verwarmd! daarna een croissantje marmelade en om Josine niet in de steek te laten nog een nonnevot na.. dat met 2 cappuccino's moest genoeg zijn voor het begin van de tappa van vandaag, een klim naar 450 m. steil en later geleidelijk oplopend naar 540 meter.. Je zit weliswaar niet op zeeniveau maar als je boven bent en kijkt terug weet je wel wat je gedaan hebt, je bent een stuk hoger!! De weg die je berijdt is de oude Strada Statale 71 waarover heel vroeger alle verkeer tussen Rome en Milaan reed, d'r zal toen wel niet zo veel verkeer geweest zijn als nu… nu gaat die autostrada even verder op ook over deze bult, 4 baans en de hoge snelheidstrein neemt een tunneltje om aan de andere kant te komen.. Die oude Strada Statale 71 heeft nu alleen locaal verkeer en die fietsers die vlgs Rinus de weg naar Rome afleggen, en da's te merken ook, het onderhoud van die weg is volgens mij sinds die gouden tijd voor deze weg niet meer verricht, overal schuren in de weg nog net geen spaccatura, soms een gat… bergop is dat niet zo'n probleem dat kun je zien aankomen.. maar bergaf remt dat het gemiddelde… het was niet zo'n zoevende afdaling naar Orvieto zoals Rinus die beschrijft.. Tijdens dat klimmetje was de nonnevot verteerd!! Orvieto… al van boven voorbij Ficulle te zien en op de gevoelige plaat vastgelegd… schitterend gezicht hoe korter je erbij komt… zie je het eerst op gelijke hoogte tegen de bergrug aan de overkant liggen, als je dan afgedaald bent, ligt het opeens boven je.. waarop mijn co-piloot riep moeten we door Orvieto heen??? als gids dus geen goede voorbereiding, blijkbaar rekende ze te veel op die Mio… gelukkig voor haar en voor mij geen klim omhoog naar Orvieto, alleen door Orvieto Scalo hetgeen zo veel wil zeggen als hier ligt het station van….. Door dus via Orvieto scalo… hier enige problemen verschil van mening tussen Rinus en de Mio, Mia wist het ook niet zo .. en op een gegeven moment gaf de Mio de doorslag 'hij zei, dat we op de goede weg richting Viterbo gingen' en ook Rinus zei 'volg richting Viterbo.'. dus we over die vrij drukke weg… rij je aan de kant, waar soms nog geen gaten zaten… dan zoeven die vrachtwagens rakelings langs je… rij je 1 meter op de rijbaan, net naast dat spoor van de rechter wielen, in het midden dus van je weghelft dat heb je zo'n vrachtwagen, of gewone auto meteen achter je aan, soms toeterend, soms gewoon wachtend tot ze voorbij kunnen als er geen tegenligger aankwam.. wat een slechte en veel te drukke weg… en dat op zaterdag, werken die Italianen ook op zaterdag?? of is dat dan 'zwart werken' nou dat wordt er wel wat zwart gewerkt hier.. en die Mio bleef maar groen licht geven, Rinus werd niet meer bekeken… dat ging bijna niet, het was te druk en dan dat flink bergje op, da was ook niet mis… in zijn 1 met maximale ondersteuning, 1 meter op de weg.. veel gaten… motoren die je 'expres' met het gas volledig open met luid geraas voorbij denderen.. nee dan nog Rinus lezen is moeilijk, kun je beter op dat schermpje van de Mio kijken, groen licht betekent 'je bent op de route' zo gauw je maar iets verkeerd doet en dat hoeft maar een bezoek aan een parkeerplaats te zijn voor een fotoshot en hij laat zien, in het rood, dat je moet omdraaien… Lekker weer, goed op de gaten in de weg letten en die zoveel mogelijk mijden, nog geen spaak horen knappen, het ging voortreffelijk en wat je onder weg niet allemaal ziet, wat een land… heel anders dan Spanje zei Josine nog onderweg… Opeens klopte er iets niet meer… Rinus was in de vooronderstelling dat we naar Bagnoregio reden en wij zaten met die Mio op een 'groene' weg waar op geen enkel bord de aanduiding Bagnoregio in onze richting stond aangegeven, onze richting had het steeds over MonteFIASCOne… zou Rinus een typefout gemaakt hebben, zich vergist hebben, heette Bagnoregio eigenlijk MonteFIASCOne??? enfin we lieten Rinus even in de steek en fietsten door, een dikke 70 km oppe teller en het was bijna 12.00 uur tijd voor een lunchje, maar waar ?? we kregen in de gaten dat de Mio een route had gepland naar Viterno, een alternatieve mogelijkheid vlgs. Rinus, die zelf de afslag neemt naar Grotte S. Stefano en dan via Vitorchiane, Soriane nel Cimino, Ronciglione bereikt… onze route via Viterbo was korter, ging echter een stuk over onverharde wegen…. pompomperom…. met die door Nick gestoken spaken.. Voor Viterbo overal van die borden aan de weg van restaurant zus en zo… echter geen enkele open, gewoon dicht of helemaal verwaarloosd, en dat bord blijft dan aan de weg staan.. dus door naar Viterbo en daar maar iets te eten zoeken… steeds drukker verkeer, steeds moeilijker om de gaten te mijden, dus alleen maar langzaam fietsen en zo 'rustig' mogelijk door die gaten/scheuren.. eindelijk de rotonde vóór il centro di Viterbo… en we konden via de Porta Fiorentina Viterbo binnen… kinderkopjes…. een kreet en jawel hoor.. .bij inspectie bij een restaurant net binnen de stadsmuur bleek er eentje naar de Viterboos te zijn… wat te doen… eerst lunchen dat was de bedoeling… 80 km oppe teller, nog zo'n 28 km naar Ronciglione, wie doet ons wat… Wie steekt ons een spaak in het wiel??? NIEMAND!!! ik steek die spaak zelf in dat wiel… een spaghetti bolognesa gepakt met wat cocacola, fiets ontmanteld en ontpakt, op zijn kop naast dat restaurant in de schaduw van een boom gezet, achterwiel eruit, gebroken spaak eruit gedraaid, was dus gebroken bij de as… gelukkig aan de kant linkerkant en hoefde ik de schijfrem niet te verwijderen.. was echt een makkie, kon de spaak ook zo weer in het hulsje in het wiel draaien en op spanning brengen, fluitje van een cent… en toen begon met harpspel, luisterend naar het geluid van een spaak als je hem 'bespeelt' een doffe/lage toon wat strakker, klinkt die hetzelfde als de vorige… zo steeds door de spaak aan te spannen hetzelfde geluid uit die spaak te krijgen, na zo'n ½ uur had ik ze allemaal eensluidend… toen nog de tip van Nick in de praktijk gebracht, iedere snaar nog een halve slag strakker en dan ¼ slag terug draaien… ook dat ging goed, tot die op een na laatste spaak die draaide ik dus ½ slag en ……… hij knapte… nu heeft mijn vader me al bijgebracht dat je moet ophouden met een schroef aan te draaien 1 slag voor hij breekt en heeft een gynaecoloog me geleerd 'in te knippen' 1 wee voor het kind komt, nu moet ik dus nog leren een spaak zodanig op spanning te brengen dat hij niet breekt… Nooit oud genoeg om te leren… nu was het iets meer werk… de spaak was gebroken in de huls, aan de wiel zijde, een deel zat nog in de huls… dus nu moest de band eraf en een nieuwe huls moest erin… maar ook dat ging fluitend en makkelijk, ik had dus al 5 fietsenmakers, echte 'fietsenmakers' bezig gezien… en NICK.. toen weer even harp gespeeld, nu de truuk van Nick niet gedaan, ze klonken allemaal idem.. dus buitenband/binnenband erweer op/ wiel er weer in/ lucht er weer in en daar verscheen ik weer op het terras van het restaurant waar Josine, naast de tassen en koffer, haar ebook zat te lezen… klaar is Kees, deze fietsenmaker is net gepromoveerd ! heeft zijn eerste spaak in het wiel gezet… Een ijsje wel verdiend, genuttigd en op weg naar Ronciglione.. 28km verderop… vlgs Rinus Benjaminsen nu deze weg vervolgd… en dat was me weer een wegje… gelukkig niet zo druk als van Orvieto naar Viterbo maar qua gaten nog slechter… berg op en dat was het weer geen probleem, maar bergaf ging niet harder omdat je steeds op die gaten moest letten… de kraterrand die langs die weg lag, hebben we alletwee niet gezien, ik lettend op de gaten in het wegdek, zowel in de klim in zijn 1 als tijdens de afdaling met 10km/ uur, Josine niet omdat die haar oren gespitst hield op de spaken van het achterwiel en met name op de 2 door mij ingebrachte spaken… zoals Rinus beschrijft was dit weggetje met name na San Martina al Cimino een soort interval training… het begon al met dat dorp zelf.. door de eerste poort naar binnen en boven door de tweede erweer uit… kan niet geloven dat er 1 fietser is die bepakt en gezakt dit stukje van de ene poort naar de andere fietsend aflegt… daarna dus de interval training… omlaag in de remmen knijpend voorzichtig om die gaten heen laverend, omhoog in zijn 1 en flink puffen.. na dat zo'n keer of -tig gedaan te hebben, 6.3 km na de bovenste poort van dat dorp de volgende aanwijzing van Rinus: niet naar het klooster rechtdoor maar net daarvoor linksaf een breed bospad op dat na 3.9 km overgaat in een verharde weg… Niet te fietsen m.i., zeker niet met een bepakte en bezakte ebike tandem… de hele weg omhoog alleen maar stenen waarover mountain bikers wel hun prostaat kunnen prikkelen, een gewone fietser naar Rome bepakt en gezakt, een ebike tandem merknaam Flyer met spaken in het achterwiel die door een net tot fietsenmaker gepromoveerde ex-huisarts gestoken zijn NIET te fietsen, dus lopen, duwend, uitglijdend HEEEERLIJK… Josine was soms wat twijfelachtig zullen we omdraaien en dan maar een omweg fietsen… ikke: NEEN, niet afwijken van je door Rinus aangegeven pad… iedere meter die we lopend afleggen is er eentje minder… pompomperom… gelukkig was het droog en de enkele plassen die we tegenkwamen laten zien dat het hier enkele dagen geleden geregend heeft en als het nu zou regenen, zou het hier heel anders uitzien dat weet ik zeker… na dus een hele tijd HEEEEERLIJK gelopen geduwd, gegleden en af en toe een stukje gefietst te hebben, de bevrijding… de kruising met de geasfalteerde weg, rechtdoor die we moesten volgen naar Ronciglione… vol gaten, alleen enkele wandelaars gezien, verder enkele lopers maar echt géén fietsers… afgedaald naar Ronciglione niet naar het meer, maar naar beneden en daar om 17.15 La Residenza Principe di Piemonte betrokken, net via de whatsapp gezien dat La Residenza Principe del Capitan Boesten betrokken is door BBQ-enden uit Utrecht en Arnhem die daar ook de hele dag voor geschoffeld hebben….
Na 108 km staat de teller nu op 1997 + 108 = 2105 chilometros, vanavond nog eens even de stand van zaken bekijken en 'bijwerken'..
Trouwens bedankt voor de tips…
1) terugfietsen al pensionado in mijn eentje….gesponsord of nie… valt te overwegen… is er iemand bereid om niet alleen bij mij 'voorop' maar ook achterop plaats te nemen??
2) fiets mee in het vliegtuig kan niet want in de kleine lettertjes staat vermeld dat ebike fietsten niet voor vervoer in aanmerking komen, vraag mij niet waarom.. maar het staat er… trouwens als je dan toch in Italië/ Sicilië geloof ik bent, kom je niet voor die plek vermeld onder 1 in aanmerking???
3) morgen dus als de spaken het houden Rome, ik heb een bericht naar Soetens gestuurd of hij een mogelijkheid ziet om de fiets via Italiaanse vervoerders UPC of DHL naar die camping boven Rome kan laten vervoeren en dus dan vandaaruit via zijn vervoersbedrijf naar Langenbom..
4) we sulle sien...
p.s. fotoos/ videos volgen vannacht, we gaan eerst smullen
Aangekomen op de plaats van bestemming!! maar hoe… uit Hotel Fabro el Focolare, om 8.00 uur vertrokken richting el centro di Fabro Scalo voor een bezoek een een warme bakker die hier ook koffie/thee/cappuccino's erbij verkoopt.. bij de eerste rotonde was er een open, wat open! hij is open van 6.00 uur 's morgens tot 21.00, alleen op zondag van 6 tot 12.30 en van 15.00 tot 21.00 en lopende band werk weer, de een na de ander loopt binnen, pakt zo'n broodje/croissantje puur of gevuld met jam, chocola, honing en pudding en daarnaast nog diverse snuisterijen… waaronder ook de nonnevot.. bestelt een koffie, praat wat met de mw. achter de toonbank of andere aanwezigen, bekijkt even de krant en betaalt en vertrekt weer.. echt een sociaal gebeuren hier… die warme bakker. Wij dus ook, broodje pikante, gevuld met salami en het broodje werd nog even verwarmd! daarna een croissantje marmelade en om Josine niet in de steek te laten nog een nonnevot na.. dat met 2 cappuccino's moest genoeg zijn voor het begin van de tappa van vandaag, een klim naar 450 m. steil en later geleidelijk oplopend naar 540 meter.. Je zit weliswaar niet op zeeniveau maar als je boven bent en kijkt terug weet je wel wat je gedaan hebt, je bent een stuk hoger!! De weg die je berijdt is de oude Strada Statale 71 waarover heel vroeger alle verkeer tussen Rome en Milaan reed, d'r zal toen wel niet zo veel verkeer geweest zijn als nu… nu gaat die autostrada even verder op ook over deze bult, 4 baans en de hoge snelheidstrein neemt een tunneltje om aan de andere kant te komen.. Die oude Strada Statale 71 heeft nu alleen locaal verkeer en die fietsers die vlgs Rinus de weg naar Rome afleggen, en da's te merken ook, het onderhoud van die weg is volgens mij sinds die gouden tijd voor deze weg niet meer verricht, overal schuren in de weg nog net geen spaccatura, soms een gat… bergop is dat niet zo'n probleem dat kun je zien aankomen.. maar bergaf remt dat het gemiddelde… het was niet zo'n zoevende afdaling naar Orvieto zoals Rinus die beschrijft.. Tijdens dat klimmetje was de nonnevot verteerd!! Orvieto… al van boven voorbij Ficulle te zien en op de gevoelige plaat vastgelegd… schitterend gezicht hoe korter je erbij komt… zie je het eerst op gelijke hoogte tegen de bergrug aan de overkant liggen, als je dan afgedaald bent, ligt het opeens boven je.. waarop mijn co-piloot riep moeten we door Orvieto heen??? als gids dus geen goede voorbereiding, blijkbaar rekende ze te veel op die Mio… gelukkig voor haar en voor mij geen klim omhoog naar Orvieto, alleen door Orvieto Scalo hetgeen zo veel wil zeggen als hier ligt het station van….. Door dus via Orvieto scalo… hier enige problemen verschil van mening tussen Rinus en de Mio, Mia wist het ook niet zo .. en op een gegeven moment gaf de Mio de doorslag 'hij zei, dat we op de goede weg richting Viterbo gingen' en ook Rinus zei 'volg richting Viterbo.'. dus we over die vrij drukke weg… rij je aan de kant, waar soms nog geen gaten zaten… dan zoeven die vrachtwagens rakelings langs je… rij je 1 meter op de rijbaan, net naast dat spoor van de rechter wielen, in het midden dus van je weghelft dat heb je zo'n vrachtwagen, of gewone auto meteen achter je aan, soms toeterend, soms gewoon wachtend tot ze voorbij kunnen als er geen tegenligger aankwam.. wat een slechte en veel te drukke weg… en dat op zaterdag, werken die Italianen ook op zaterdag?? of is dat dan 'zwart werken' nou dat wordt er wel wat zwart gewerkt hier.. en die Mio bleef maar groen licht geven, Rinus werd niet meer bekeken… dat ging bijna niet, het was te druk en dan dat flink bergje op, da was ook niet mis… in zijn 1 met maximale ondersteuning, 1 meter op de weg.. veel gaten… motoren die je 'expres' met het gas volledig open met luid geraas voorbij denderen.. nee dan nog Rinus lezen is moeilijk, kun je beter op dat schermpje van de Mio kijken, groen licht betekent 'je bent op de route' zo gauw je maar iets verkeerd doet en dat hoeft maar een bezoek aan een parkeerplaats te zijn voor een fotoshot en hij laat zien, in het rood, dat je moet omdraaien… Lekker weer, goed op de gaten in de weg letten en die zoveel mogelijk mijden, nog geen spaak horen knappen, het ging voortreffelijk en wat je onder weg niet allemaal ziet, wat een land… heel anders dan Spanje zei Josine nog onderweg… Opeens klopte er iets niet meer… Rinus was in de vooronderstelling dat we naar Bagnoregio reden en wij zaten met die Mio op een 'groene' weg waar op geen enkel bord de aanduiding Bagnoregio in onze richting stond aangegeven, onze richting had het steeds over MonteFIASCOne… zou Rinus een typefout gemaakt hebben, zich vergist hebben, heette Bagnoregio eigenlijk MonteFIASCOne??? enfin we lieten Rinus even in de steek en fietsten door, een dikke 70 km oppe teller en het was bijna 12.00 uur tijd voor een lunchje, maar waar ?? we kregen in de gaten dat de Mio een route had gepland naar Viterno, een alternatieve mogelijkheid vlgs. Rinus, die zelf de afslag neemt naar Grotte S. Stefano en dan via Vitorchiane, Soriane nel Cimino, Ronciglione bereikt… onze route via Viterbo was korter, ging echter een stuk over onverharde wegen…. pompomperom…. met die door Nick gestoken spaken.. Voor Viterbo overal van die borden aan de weg van restaurant zus en zo… echter geen enkele open, gewoon dicht of helemaal verwaarloosd, en dat bord blijft dan aan de weg staan.. dus door naar Viterbo en daar maar iets te eten zoeken… steeds drukker verkeer, steeds moeilijker om de gaten te mijden, dus alleen maar langzaam fietsen en zo 'rustig' mogelijk door die gaten/scheuren.. eindelijk de rotonde vóór il centro di Viterbo… en we konden via de Porta Fiorentina Viterbo binnen… kinderkopjes…. een kreet en jawel hoor.. .bij inspectie bij een restaurant net binnen de stadsmuur bleek er eentje naar de Viterboos te zijn… wat te doen… eerst lunchen dat was de bedoeling… 80 km oppe teller, nog zo'n 28 km naar Ronciglione, wie doet ons wat… Wie steekt ons een spaak in het wiel??? NIEMAND!!! ik steek die spaak zelf in dat wiel… een spaghetti bolognesa gepakt met wat cocacola, fiets ontmanteld en ontpakt, op zijn kop naast dat restaurant in de schaduw van een boom gezet, achterwiel eruit, gebroken spaak eruit gedraaid, was dus gebroken bij de as… gelukkig aan de kant linkerkant en hoefde ik de schijfrem niet te verwijderen.. was echt een makkie, kon de spaak ook zo weer in het hulsje in het wiel draaien en op spanning brengen, fluitje van een cent… en toen begon met harpspel, luisterend naar het geluid van een spaak als je hem 'bespeelt' een doffe/lage toon wat strakker, klinkt die hetzelfde als de vorige… zo steeds door de spaak aan te spannen hetzelfde geluid uit die spaak te krijgen, na zo'n ½ uur had ik ze allemaal eensluidend… toen nog de tip van Nick in de praktijk gebracht, iedere snaar nog een halve slag strakker en dan ¼ slag terug draaien… ook dat ging goed, tot die op een na laatste spaak die draaide ik dus ½ slag en ……… hij knapte… nu heeft mijn vader me al bijgebracht dat je moet ophouden met een schroef aan te draaien 1 slag voor hij breekt en heeft een gynaecoloog me geleerd 'in te knippen' 1 wee voor het kind komt, nu moet ik dus nog leren een spaak zodanig op spanning te brengen dat hij niet breekt… Nooit oud genoeg om te leren… nu was het iets meer werk… de spaak was gebroken in de huls, aan de wiel zijde, een deel zat nog in de huls… dus nu moest de band eraf en een nieuwe huls moest erin… maar ook dat ging fluitend en makkelijk, ik had dus al 5 fietsenmakers, echte 'fietsenmakers' bezig gezien… en NICK.. toen weer even harp gespeeld, nu de truuk van Nick niet gedaan, ze klonken allemaal idem.. dus buitenband/binnenband erweer op/ wiel er weer in/ lucht er weer in en daar verscheen ik weer op het terras van het restaurant waar Josine, naast de tassen en koffer, haar ebook zat te lezen… klaar is Kees, deze fietsenmaker is net gepromoveerd ! heeft zijn eerste spaak in het wiel gezet… Een ijsje wel verdiend, genuttigd en op weg naar Ronciglione.. 28km verderop… vlgs Rinus Benjaminsen nu deze weg vervolgd… en dat was me weer een wegje… gelukkig niet zo druk als van Orvieto naar Viterbo maar qua gaten nog slechter… berg op en dat was het weer geen probleem, maar bergaf ging niet harder omdat je steeds op die gaten moest letten… de kraterrand die langs die weg lag, hebben we alletwee niet gezien, ik lettend op de gaten in het wegdek, zowel in de klim in zijn 1 als tijdens de afdaling met 10km/ uur, Josine niet omdat die haar oren gespitst hield op de spaken van het achterwiel en met name op de 2 door mij ingebrachte spaken… zoals Rinus beschrijft was dit weggetje met name na San Martina al Cimino een soort interval training… het begon al met dat dorp zelf.. door de eerste poort naar binnen en boven door de tweede erweer uit… kan niet geloven dat er 1 fietser is die bepakt en gezakt dit stukje van de ene poort naar de andere fietsend aflegt… daarna dus de interval training… omlaag in de remmen knijpend voorzichtig om die gaten heen laverend, omhoog in zijn 1 en flink puffen.. na dat zo'n keer of -tig gedaan te hebben, 6.3 km na de bovenste poort van dat dorp de volgende aanwijzing van Rinus: niet naar het klooster rechtdoor maar net daarvoor linksaf een breed bospad op dat na 3.9 km overgaat in een verharde weg… Niet te fietsen m.i., zeker niet met een bepakte en bezakte ebike tandem… de hele weg omhoog alleen maar stenen waarover mountain bikers wel hun prostaat kunnen prikkelen, een gewone fietser naar Rome bepakt en gezakt, een ebike tandem merknaam Flyer met spaken in het achterwiel die door een net tot fietsenmaker gepromoveerde ex-huisarts gestoken zijn NIET te fietsen, dus lopen, duwend, uitglijdend HEEEERLIJK… Josine was soms wat twijfelachtig zullen we omdraaien en dan maar een omweg fietsen… ikke: NEEN, niet afwijken van je door Rinus aangegeven pad… iedere meter die we lopend afleggen is er eentje minder… pompomperom… gelukkig was het droog en de enkele plassen die we tegenkwamen laten zien dat het hier enkele dagen geleden geregend heeft en als het nu zou regenen, zou het hier heel anders uitzien dat weet ik zeker… na dus een hele tijd HEEEEERLIJK gelopen geduwd, gegleden en af en toe een stukje gefietst te hebben, de bevrijding… de kruising met de geasfalteerde weg, rechtdoor die we moesten volgen naar Ronciglione… vol gaten, alleen enkele wandelaars gezien, verder enkele lopers maar echt géén fietsers… afgedaald naar Ronciglione niet naar het meer, maar naar beneden en daar om 17.15 La Residenza Principe di Piemonte betrokken, net via de whatsapp gezien dat La Residenza Principe del Capitan Boesten betrokken is door BBQ-enden uit Utrecht en Arnhem die daar ook de hele dag voor geschoffeld hebben….
Na 108 km staat de teller nu op 1997 + 108 = 2105 chilometros, vanavond nog eens even de stand van zaken bekijken en 'bijwerken'..
Trouwens bedankt voor de tips…
1) terugfietsen al pensionado in mijn eentje….gesponsord of nie… valt te overwegen… is er iemand bereid om niet alleen bij mij 'voorop' maar ook achterop plaats te nemen??
2) fiets mee in het vliegtuig kan niet want in de kleine lettertjes staat vermeld dat ebike fietsten niet voor vervoer in aanmerking komen, vraag mij niet waarom.. maar het staat er… trouwens als je dan toch in Italië/ Sicilië geloof ik bent, kom je niet voor die plek vermeld onder 1 in aanmerking???
3) morgen dus als de spaken het houden Rome, ik heb een bericht naar Soetens gestuurd of hij een mogelijkheid ziet om de fiets via Italiaanse vervoerders UPC of DHL naar die camping boven Rome kan laten vervoeren en dus dan vandaaruit via zijn vervoersbedrijf naar Langenbom..
4) we sulle sien...
p.s. fotoos/ videos volgen vannacht, we gaan eerst smullen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
