zonder Rinus richting Napoli

Sabudia, 19-05-'14, 14.30 ore

hallo,

Om 8.30 op de fiets met compleet achterwiel, spaken goed gestemd, ondanks de nogal gevoelige opmerking van Josine dat ik in dit hotel, genaamd I Triangolo misschien beter gebruik kon maken van hun triangel om af te stellen… laat ze maar lachen, ik bespeel mijn achterwiel als een harp!!
Nu na een dikke 100 km. nog alle spaken in situ.. en wat dat achterwiel niet al heeft moeten verduren vandaag… zoals de trouwe lezer al weet, is het vertrekken uit een plaats altijd een probleem en ook de Mio weet het niet altijd, of reageert te traag of mijn snelheid ? wie zal het zeggen… om een lang verhaal kort te maken, we waren niet van plan om langs die 4-baans weg op de vluchtstrook, de Via C.Colombo, naar de kust te gaan, vooral omdat de receptioniste ons erop wees dat dat een zeer gevaarlijke onderneming was, hier reed men nogal als een kip zonder.. zij had liever dat we een andere weg naar de kust namen, dus Mio de kans gegeven, maar toen die een keer na 100 m. rechtsaf zei, bleek dat op de militair bewaakt gebied niet mogelijk… dus toen maar Sjef Benjaminse ingeschakeld… bergaf is zeewaarts… maar ook dat eindigde in een doodlopende slechte weg.. toen maar aan een local gevraagd en zie wat er gebeurde… hij bood aan ons op zijn mountainbike tot aan die weg aan zee te begeleiden, hij haalt zijn fiets uit huis en rijdt ons een km. of 5 helemaal naar de rotonde waarop we dus op die weg langs zee richting zuiden zaten… heerlijk, mooi fiets weertje, bewolkt en de wind uit het zuid-oosten… Aanvankelijk een mooi weggetje door duinachtig gebeid, bloeiende brem, wilde kamperfoelie en een soort witte kamille of klein soort margrieten… de spoorstraat tuiniere zou het wel geweten hebben… na een tijdje echter begon de bebouwing… verlaten, vervallen huizen, achterstallig onderhoud en een zooi afval langs de weg, niet te geloven, er staan wel afvalcontainers langs de weg maar die puilen uit en overal liggen kapotte zakken ernaast, erachter en ervoor, smerig …. zo smerig zelfs dat Josine tijdens een koffiestop na 42 km. zei, zullen we een stuk met de trein doen? dit vind ik zo deprimerend, niets aan…....... even laten bezinken en na een zoet croissantje en een cappuccino weer op de fiets… Gelukkig veranderde het beeld in en na Anzio.. en erna bleef het ook zo, zelfs nieuwbouw en overal was men met de voorjaarsschoonmaak bezig, huizen werden weer geverfd, achterstallig onderhoud gedaan, en er waren ook meer mensen op straat. Opeens kwam de wind uit een andere richting, was hij gedraaid, het begon ook nog te motregenen of reed Sjef Benjaminse verkeerd?? even weer aan een automobilist gevraagd en jawel hoor de wind was niet gedraaid… terug naar de zee.. terug naar Foce Verte en niet landinwaarts naar Borgo Piave.. even verderop een soort kanaaltje/riviertje dat uitmondt in de zee, geen brug je moest er dus omheen, en de eerste de beste mogelijkheid nam ik om aan de andere kant te komen en de weg terug langs zee weer te vervolgen… 2 km landinwaarts, bruggetje over en 2 km terug naar de zee, alleen daar stond een bord met doodlopende weg.. dus gedraaid en met het voorwiel in het zand.... dat stuurt niet lekker én daar lagen we…. in het zand gelukkig, Josine alleen geschrokken en zei enkele onvriendelijke dingen tegen mij (van de schrik)... even rust.......... daar kwam een auto en ik vroeg aan die chauffeur hoe nu verder?? hij zei dat de oude weg even verder op er wel nog lag en dat je daar met de fiets best overheen komt (tenminste dat begreep Sjef Benjaminse van die snel sprekende Italiaan…) dus even kijken, stukken met zand en ook stukken rest geasfalteerd wegdek.. m.i. te doen… nu dat hebben we geweten, voor de helft cyclable en de rest loopable.. de motregen bleef motregenen, na een km of 5 weer wegdek en dat voelt beter… daar in de verte die in zee uitstekende rotspunt il Capo Circeo, kwam maar niet dichterbij…… eindelijk aan de voet daarvan even een uurtje rust, lunchpauze in l'Approdo di Auguste Ristorante een spaggeti a la… met een ijstoetje en 2 cappuccino's. Tijdens de lunch de accu weer op 96% gebracht genoeg voor de vlgd. 70 chilometros… tenminste als we weer niet van het padje af raakten en zolang als er geen metaalachtige knapje van achter onder Josine te voorschijn kwam… en weer op de fiets. de werkvoorbereidster had een plaats in haar hoofd voor de overnachting Gaeta… 54 km… (en er al 102 oppe teller!!), ik voelde meer voor Sperlonga 41 km… verder, maar tja daarover kibbelen is zinloos… het komt zoals het komt.. 14.30 weer op de fiets en...